| <Αρχική σελίδα> | <Εφεύρεση> | <Βιογραφικό> | <Σύνδεσμοι> |
Νέα υλικά για ανάπτυξη πιο αποδοτικών και φιλικών προς το περιβάλλον ηλεκτρικών εκκενώσεων, και μελέτη τρόπου λειτουργίας και εύρος μεταβολής παραμέτρων για λαμπτήρες περιλαμβάνοντες ποικιλία ενεργών μέσων.
Σύνοψη: Σε αυτή την εργασία περιγράφουμε το σχεδιασμό μιας στρατηγικής βασισμένη σε ένα αριθμό κριτηρίων επιλογής που θα μας οδηγήσουν στην αναγνώριση των υλικών που θα αντικαταστήσουν τον υδράργυρο ως ενεργά μέσα σε λαμπτήρες πλάσματος χαμηλής πίεσης. Τα κριτήρια επιλογής εστιάζουν τόσο στα θερμοδυναμικά χαρακτηριστικά και εκπομπές ακτινοβολίας των υλικών όσο και στους κανόνες ασφαλείας και η στρατηγική δεν είναι σε καμία περίπτωση μια ολοκληρωμένη λύση αλλά μια λογική προσέγγιση σε μια λύση βασισμένη σε υπάρχουσες πηγές και βάσεις δεδομένων. Οι πειραματικές μελέτες και φασματικές αναλύσεις των επιλεγμένων υλικών επιβεβαιώνουν τις θεωρητικές προβλέψεις της στρατηγικής αποκαλύπτοντας κατάλληλα φάσματα εκπομπής λαμπτήρων για γενικό φωτισμό.
Εφεύρεση |
1. Εισαγωγή
Η ανθρωπότητα έχει να χειριστεί δυο σημαντικά θέματα σε σχέση με την ενέργεια. Το πρώτο είναι η διαθεσιμότητα μη ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και κατά πόσο η παγκόσμια ζήτηση για ενέργεια μπορεί να ικανοποιηθεί. Το πρόβλημα εντοπίζεται στην εξάντληση τους σε ορισμένα σημεία του πλανήτη και σε γεωπολιτικούς παράγοντες που κάνουν την διαθεσιμότητα τους μια στη παγκόσμια αγορά πολύ σημαντική. Το δεύτερο θέμα έχει να κάνει με τις περιβαλλοντολογικές αλλαγές του πλανήτη και τις επιδράσεις αυτών των αλλαγών στις ζωές μας. Η καύση ορυκτών καυσίμων ως ο πιο κοινός μηχανισμός παραγωγής ενέργειας έχει ως αποτέλεσμα την δημιουργία και εκπομπή διοξειδίου του άνθρακα ως παραπροϊόν, το οποίο είναι ένα από τα αέρια υπεύθυνα για το φαινόμενο του θερμοκηπίου.
Παίρνοντας υπόψη ότι ο άνθρωπος καταναλώνει περίπου το ένα πέμπτο της παγκόσμιας παραγόμενης ενέργειας για φωτισμό, γίνεται εύκολα αντιληπτή η σημασία της τεχνολογίας πηγών φωτός τόσο σε οικονομικό επίπεδο όσο και σε περιβαλλοντολογικό επίπεδο. Οι πηγές φωτός και ο φωτισμός όχι μόνο αντιπροσωπεύουν μια οικονομική αγορά δισεκατομμυρίων δολαρίων αλλά η κατανάλωση της ενέργειας για φωτισμό είναι επίσης υπεύθυνη για τη δημιουργία δισεκατομμυρίων τόνων διοξειδίου του άνθρακα ετησίως.
Οι κυρίαρχες τεχνολογίες στο χώρο των πηγών φωτός είναι αυτές της πυράκτωσης, της ηλεκτρικής εκκένωσης (πλάσμα) και των διόδων εκπομπής. Τα πλεονεκτήματα των προϊόντων βασισμένα στην πυράκτωση είναι ο υψηλός δείκτης χρωματικής απόδοσης του λευκού φωτός που εκπέμπεται και αυτά των πηγών στερεής κατάστασης βασισμένα στις διόδους είναι η μεγάλος μέσος όρος ζωής και η ανθεκτικότητας τους. Γεγονός όμως είναι ότι οι πηγές φωτός και των δυο αυτών κατηγοριών υστερούν σε σχέση με τις ηλεκτρικές εκκενώσεις όταν πρόκειται για την ενεργειακή τους απόδοση. Οι λαμπτήρες πυράκτωσης και οι πηγές διόδων παράγουν λιγότερο από 20 lumens ανά watt ενώ τα προϊόντα βασισμένα στις ηλεκτρικές εκκενώσεις παράγουν περισσότερα από 40 lumens ανά watt και φτάνουν ακόμα και τα 200 στην περίπτωση του λαμπτήρα εκκένωσης σε ατμούς νατρίου χαμηλής πίεσης.
Δίχως αμφιβολία ο υδράργυρος παίζει τον κεντρικό ρόλο στην αγορά πηγών φωτός ως ένα στοιχείο που βρίσκεται στην πλειοψηφία των λαμπτήρων ηλεκτρικής εκκένωσης, από τους λαμπτήρες φθορισμού με υδράργυρο σε χαμηλή πίεση, στους υψηλής έντασης λαμπτήρες (HID) υψηλής πιέσεως έως τους υπερυψηλής πιέσεως λαμπτήρες προβολής. Ακόμα και σε υψηλής πίεσης ατμών νατρίου λαμπτήρες και υψηλής πίεσης μεταλλικών αλογονιδίων λαμπτήρες, ο υδράργυρος προστίθεται και λειτουργεί ως ένα από τα κύρια ενεργά μέσα.
Οι επιστήμονες και ερευνητές πηγών φωτός σήμερα έχουν την πρόκληση όχι μόνο να ανεβάσουν τα επίπεδα της αποδοτικότητας των λαμπτήρων αλλά και να εξαλείψουν την χρήση υδραργύρου με τη αναγνώριση άλλων υλικών που θα χρησιμοποιηθούν ως αποδοτικοί ακτινοβολείς. Η αντικατάσταση του υδραργύρου από άλλα υλικά είναι μια απαίτηση που γεννήθηκε από μια μακρόβια περιβαλλοντολογική ανησυχία για τον υδράργυρο, ειδικότερα της οργανικής μορφής του η οποία είναι επικίνδυνη και αποτελεί απειλή για την ανθρώπινη ζωή. Σήμερα η ανησυχία αυτή εκφράζεται μέσα σε ένα επίσημο πλαίσιο κυβερνητικών οδηγιών (τη γνωστή στην Ευρώπη οδηγία RoSH όπου το ακρώνυμο σημαίνει Reduction of Hazardous Substances). Πέραν του υδραργύρου η οδηγία αυτή απαγορεύει τη χρήση σε ηλεκτρονικά προϊόντα, συμπεριλαμβανομένων και των λαμπτήρων, μόλυβδου, καδμίου και χρωμίου με σθένος 6.
Για αυτό το λόγο οι ερευνητές και συγγραφείς της παρούσας αναφοράς κοίταξαν τις υπάρχουσες τεχνολογίες και αποφάσισαν να εστιάσουν στην εξέλιξη αν όχι επανεφεύρεση των ηλεκτρικών εκκενώσεων ως πηγών φωτός αφού αυτή είναι η τεχνολογία που χρειάζεται επειγόντως νέα υλικά για να αντικαταστήσουν τα υπάρχοντα ενεργά μέσα. Ο στόχος για την αποδοτικότητα είναι φυσικά για όλους τους επιστήμονες να φτάσει τις υπάρχουσες τιμές ή και μεγαλύτερες από αυτές που προσφέρει η χρήση του υδραργύρου στους σωλήνες εκκένωσης ( σε σωλήνες χαμηλής πίεσης με υδράργυρο βρίσκουμε 65% μετατροπή ηλεκτρικής ενέργειας σε ακτινοβολία και εκπεμπόμενο ορατό φως που φτάνει τα 120 lm/W για ορισμένους λαμπτήρες αλλά συνήθως υπάρχει ένας συμβιβασμός μεταξύ αποδοτικότητας και δείκτη χρωματικής απόδοσης ανάλογα με τη φθορίζουσα πούδρα του λαμπτήρα που μπορεί να διαφέρει για διαφορετικές εφαρμογές).
Σε αυτή την εργασία οι συγγραφείς δημιούργησαν ένα σύνολο κριτηρίων επιλογής βασισμένο σε δικές τους απόψεις και μέσω της σάρωσης ενός αριθμού βάσεων δεδομένων και σταδίων απαλοιφής, έφτασαν σε μια λίστα υποψηφίων υλικών που πιστεύεται ότι έχουν τη δυνατότητα να λειτουργήσουν ως ενεργά μέσα σε νέα προϊόντα πηγών φωτός.
2. Τα κριτήρια επιλογής
2.1. Τα υποψήφια υλικά
Γεγονός είναι ότι η χρήση των καθαρών χημικών στοιχείων περιορίζεται από τις ιδιαίτερα χαμηλές πιέσεις ατμών τους με ορισμένες εξαιρέσεις που όμως έχουν ήδη αποτελέσει αντικείμενο έρευνας για δεκαετίες. Τα ευγενή αέρια, το νάτριο και ο υδράργυρος έχουν ήδη αποτελέσει τις βάσεις για ένα μεγάλο αριθμό προϊόντων φωτισμού ενώ για τη χρήση άλλων στοιχείων με κατάλληλες ακτινοβολίες έχει χρησιμοποιηθεί κάποια μοριακή μορφή τους και μάλιστα σε λαμπτήρες υψηλής πιέσεως όπου οι θερμοκρασίες είναι αρκετά υψηλές ώστε να αεριοποιηθεί επαρκώς η ένωση, στη συνέχεια να αποσυνδεθούν τα άτομα και να παίξουν κάποια από αυτά το ρόλο του ενεργού μέσου και πηγής ακτινοβολίας.
Θερμοκρασίες ηλεκτρονίων και αερίου ή ατμών πλάσματος σε συνάρτηση με την πίεση.
Στη δική μας έρευνα θα εστιάσουμε σε ουσίες των οποίων οι ακτινοβολίες ταιριάζουν με ένα προκαθορισμένο φασματικό εύρος και θα συμπεριλάβουμε όχι μόνο άτομα αλλά και διατομικά μόρια ή ρίζες (έτσι ώστε να λυθεί έστω έως ένα βαθμό το πρόβλημα ιδιαίτερης χαμηλής πίεσης ατμών που συναντούμε στα περισσότερα στοιχεία) με ένα τουλάχιστον από τα συνιστώντα άτομα να επιδεικνύει χρήσιμες ακτινοβολίες. Αυτή η επιλογή αξιολόγησης διατομικών ενώσεων προκύπτει από το γεγονός ότι στην αέρια φάση και κατά τη διάρκεια της ηλεκτρικής εκκένωσης, γίνεται αποσύνδεση των ατόμων σε μεγάλο βαθμό και οι ατομικές ακτινοβολίες συνεισφέρουν στο τελικό φάσμα εκπομπής. Τέλος μητρικές ενώσεις θα επιλεγούν αν κάποιο ενδιαφέρον διατομικό μόριο δεν είναι διαθέσιμο ή φυσικά σταθερό.
2.2. Το φασματικό εύρος
Κάτω από τις συνθήκες λειτουργίας ενός λαμπτήρα εκκένωσης χαμηλής πίεσης ατμών υδραργύρου (εναλλασσόμενο ρεύμα συχνότητας 50 Hz όταν ηλεκτρομαγνητικά στραγγαλιστικά πηνία χρησιμοποιούνται έως μερικές δεκάδες kHz με ηλεκτρονικά όργανα λειτουργίας) η γραμμή εκπομπής υδραργύρου με τη μεγαλύτερη ένταση είναι αυτή με μήκος κύματος τα 254 nm. Η γραμμή αυτή εκπομπής είναι γνωστή και ως γραμμή συντονισμού αφού η κβαντική (ηλεκτρονική) μετάβαση που τη δημιουργεί είναι από το πρώτο ενεργειακό επίπεδο προς το θεμελιώδες επίπεδο του ατόμου. Για τη δημιουργία χρήσιμου φωτός για φωτισμό, μια φωσφορίζουσα πούδρα εφαρμόζεται στα εσωτερικά τοιχώματα του σωλήνα η οποία θα απορροφήσει τα φωτόνια με την υπεριώδη ενέργεια και κατόπιν απενεργοποίησης της πούδρας θα απελευθερώσει φωτόνια με ενέργεια στο ορατό μέρος του φάσματος. Μέσω αυτής της διαδικασίας βέβαια χάνεται ενέργεια αφού ανταλλάσετε ένα υπεριώδες φωτόνιο για ένα ορατό. Η απώλεια αυτή ενέργειας ονομάζεται απώλεια Stokes και δεν περιορίζεται μόνο στην περίπτωση του υδραργύρου αλλά λαμβάνει χώρα με κάθε ενεργό μέσο όταν αυτό εκπέμπει σε ενέργειες εκτός του ορατού φάσματος και πρέπει να γίνεται μετατροπή μήκους κύματος με τη χρήση ενός φωσφορίζων υλικού.
Η αποδοτικότητα μιας πηγής φωτός ορίζεται ως η εκπεμπόμενη ισχύς δια της συνολικής ηλεκτρικής ισχύς που παρέχεται στην πηγή αλλά η φωτεινή αποδοτικότητα ορίζεται ως η εκπεμπόμενη ισχύς ακτινοβολίας στο ορατό κομμάτι του φάσματος δια της συνολικής ηλεκτρικής ισχύς. Ένας ακόμη παράγοντας βέβαια που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη όταν υπολογίζεται η φωτεινή αποδοτικότητα είναι η ευαισθησία του ανθρώπινου ματιού στα διάφορα ορατά μήκη κύματος και η οποία ευαισθησία είναι μέγιστη γύρω στα 555 nm όπως δείχνει και το διάγραμμα 1.
Η γραμμή συντονισμού του νατρίου βρίσκεται κοντά στην κορυφή της καμπύλης φωτοπικής ευαισθησίας του ανθρώπινου ματιού (589 nm).
Ένας από τους λόγους που ο λαμπτήρας εκκένωσης σε χαμηλή πίεση ατμών νατρίου έχει μεγάλη φωτεινή αποδοτικότητα είναι διότι η εκπεμπόμενη γραμμή συντονισμού του βρίσκεται κοντά στην κορυφή της καμπύλης της ευαισθησίας του ανθρώπινου ματιού (589 nm). Οι συγγραφείς έθεσαν λοιπόν ως πρώτο κριτήριο επιλογής ότι τα νέα υποψήφια υλικά θα πρέπει να είναι αποδοτικοί πομποί ακτινοβολίας με μήκη κύματος στο φάσμα 380 nm – 580 nm. Ο λόγος που θέτουμε αυτό το κριτήριο είναι για να απαλείψουμε τις οποιεσδήποτε απώλειες Stoke που σχετίζονται με φωτόνια που το ανθρώπινο μάτι δεν μπορεί να ανιχνεύσει και που χρειάζεται μετατροπή τους σε ορατά μέσω φωσφοριζουσών πουδρών. Στα μικρά μήκη κύματος η ευαισθησία του ματιού και έτσι το ορατό φάσμα ξεκινά από τα 380 nm περίπου. Στα μεγαλύτερα μήκη κύματος οι συγγραφείς θεωρούν ότι δεν υπάρχει λόγος να συμπεριλάβουν μήκη κύματος μεγαλύτερα από 580 nm αφού το νάτριο είναι ήδη ένας γνωστός πομπός ακτινοβολίας σε αυτό περίπου το μήκος κύματος, η ευαισθησία του ματιού αρχίζει να μειώνεται και σε κάθε περίπτωση η ακτινοβολία κυμάτων με αυτό ή μεγαλύτερο μήκος δεν μπορούν να μετατραπούν σε άλλου μήκους κύματος ακτινοβολία μέσω φωσφοριζουσών πουδρών. Από την άλλη, ακτινοβολία στο μπλε κομμάτι του φάσματος μπορούν να μετατραπούν και να καλύψουν ολόκληρο το ορατό κομμάτι του φάσματος.
2.3. Οι ατομικές ακτινοβολίες
Ολόκληρος ο περιοδικός πίνακας σαρώθηκε ψάχνοντας για στοιχεία με δυνατές γραμμές εκπομπής στη προκαθορισμένη περιοχή του φάσματος. Ένας αριθμός στοιχείων αποκλείεται όχι λόγω μη καταλλήλων ακτινοβολιών αλλά λόγω κανόνων ασφαλείας και απαγορευμένης χρήσης τους σε προϊόντα όπως ολόκληρη η σειρά των Ακτινίδων εκτός από το θόριο που επιδεικνύουν ραδιενεργά χαρακτηριστικά.
Άλλα στοιχεία που αποκλείονται λόγω των οδηγιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης για επικίνδυνες ουσίες (Reduction Of Hazardous Substances, RoHS) είναι ο υδράργυρος, ο μόλυβδος, το κάδμιο και το χρώμιο.
2.4. Οι μοριακές ακτινοβολίες
Ύστερα από τη δημιουργία μιας λίστας στοιχείων του περιοδικού πίνακα που πληρούν το κριτήριο επιλογής που θέλει οι δυνατότερες γραμμές εκπομπής να έχουν μήκη κύματος στο φάσμα 380 – 580 nm, το επόμενο βήμα ήταν η εύρεση διατομικών μορίων που να περιέχουν τουλάχιστον ένα από τα επιλεγμένα στοιχεία και πληρούν το ίδιο κριτήριο επιλογής.
2.5. Οι πιέσεις ατμών
Όπως έχει ήδη αναφερθεί, σε λαμπτήρες εκκένωσης υψηλής πίεσης όπου η θερμοκρασία του αερίου είναι μερικές χιλιάδες βαθμοί κελσίου, σχεδόν κάθε ένωση μπορεί να αεριοποιηθεί σε επαρκή βαθμό ώστε να λειτουργήσει ως το ενεργό μέσο. Σε αυτή την εργασία επικεντρωνόμαστε σε περιπτώσεις χαμηλής πίεσης όπου η θερμοκρασία δεν ξεπερνά τις μερικές εκατοντάδες βαθμούς κελσίου και όπου το ψυχρότερο σημείο του λαμπτήρα είναι σε ακόμα μικρότερη θερμοκρασία (40 βαθμοί κελσίου για τους λαμπτήρες φθορισμού με υδράργυρο). Θέτουμε λοιπόν ένα ακόμη κριτήριο επιλογής και το οποίο απαιτεί ότι το υποψήφιο υλικό ή μια μητρική του ένωση θα πρέπει να έχει πίεση ατμών τουλάχιστον 0.1 Pascal (0.75 milliTorr) στους 300 βαθμούς κελσίου η λιγότερο. Αυτές οι τιμές είναι ενδεικτικές και έχουν επιλεγεί έχοντας υπόψη τις συνθήκες λειτουργίας των δυο γνωστότερων λαμπτήρων εκκένωσης χαμηλής πίεσης, αυτών με υδράργυρο και νάτριο.
Στην περίπτωση που τα διατομικά μόρια που θα περάσουν όλα τα στάδια επιλογής δεν υφίστανται σε κάποια σταθερή μορφή τότε κάποια μητρική ένωση θα επιλεγεί. Ο κανόνας επιλογής που θέτουμε σε αυτή τη περίπτωση είναι ότι τα σταθερά μόρια της μητρικής ένωσης θα πρέπει να περιέχουν το άτομο με τις κατάλληλες ακτινοβολίες με όσο το δυνατόν μικρότερο σθένος έτσι ώστε να αποφύγουμε αυτό που ονομάζουμε στοιχειομετρική συμπύκνωση. Αυτό που εννοούμε μπορεί να εξηγηθεί με ένα παράδειγμα. Ας αναλογιστούμε ένα μέταλλο Μ που αεριοποιείται επαρκώς όταν βρίσκεται υπό μορφή MX4 όπου X είναι ένα άτομο αλογόνου ή οξυγόνου ( ή συνδυασμός των δύο όπως σε κάποια οξαλογόνα) αλλά συμπυκνώνεται και δεν αεριοποιείται επαρκώς όταν βρίσκεται υπό μορφή MX2 και που είναι μια σταθερή ένωση. Τότε στη φάση πλάσματος του λαμπτήρα που ξεκινά με μόρια MX4 όλο το μέταλλο θα συμπυκνωθεί και απομονωθεί όταν σχηματιστεί MX2 και X2 στην αέρια φάση (όπως μοριακό αέριο οξυγόνο ή αλογόνο). Από την άλλη εάν τα προϊόντα των αντιδράσεων στο πλάσμα δεν σχηματίζουν σταθερές ενώσεις με χαμηλές πιέσεις ατμών τότε υπό αυτές τις συνθήκες το πρόβλημα της συμπύκνωσης μπορεί να αποφευχθεί.
Παίρνοντας υπόψη τη τελική λίστα διατομικών μορίων που ακτινοβολούν στη φασματική περιοχή ενδιαφέροντος (τόσο το διατομικό μόριο όσο και τουλάχιστον ένα από τα συνιστώντα άτομα), τις μητρικές ενώσεις των διατομικών που πληρούν το κριτήριο επιλογής πίεσης ατμών και το τελικό κριτήριο στιχομετρικής συμπύκνωσης, οδηγούμαστε σε μια πολύ μικρή λίστα υποψηφίων υλικών. Κάποιες από τις ενώσεις της λίστας έχουν ήδη αναφερθεί σε δημοσιεύσεις και κατοχυρώσεις ευρεσιτεχνιών.
3. Πειραματικά αποτελέσματα
Ο φασματογράφος που χρησιμοποιήθηκε για την καταγραφή κάποιων αρχικών φασμάτων ήταν ένα Ocean Optics USB2000 με εύρος 1.3 mm, αυλακωτό καθρέφτη με 600 αυλακιά / mm και σχισμή 10 mm. Τα φάσματα καταγράφηκαν έπειτα από έκθεση για περίπου 100 milliseconds. Ο ανιχνευτής μέσα στο φασματογράφο ήταν μια κάμερα CCD με 2048 στοιχεία σε μια σειρά. Η θερμοκρασία στην εξωτερική επιφάνεια μετρήθηκε σε δυο σημεία (ακριβώς πάνω από το ηλεκτρόδιο και στο κέντρο του σωλήνα) χρησιμοποιώντας ένα τύπου K όργανο μέτρησης της θερμοηλεκτρικής τάσης. Τέλος η φωτεινότητα (L) μετρήθηκε με ένα Topcon BM-7 τοποθετημένο 50 cm μακριά από το λαμπτήρα και με γωνία οπτικού πεδίου 0.2 μοιρών (μετρήσιμη επιφάνεια: ~Æ1.7 mm). Ο μετρητής φωτεινότητας αποτελείται από το φακό εστίασης, ένα φωτοφράκτη που ορίζει τη γωνία οπτικού πεδίου και τρεις φωτοδιόδους πυριτίου με φίλτρα των οποίων η διαπεραστικότητα ταιριάζει με την ευαισθησία καθεμιάς από τα τρεις ομάδες αισθητηρίων οργάνων του ματιού. Η φωτεινότητα και οι χρωματικές συντεταγμένες εμφανίζονται στην οθόνη του οργάνου μέτρησης και υπολογίζονται ως (συγκεκριμένη απόδοση φωτοδιόδου πυριτίου) / [(γωνία οπτικού πεδίου) * (μετρήσιμη επιφάνεια)] * (συντελεστής διαβάθμισης).
4. Συμπεράσματα
Οι φασματοσκοπικές αναλύσεις αποκαλύπτουν ότι ο σχεδιασμός των κριτηρίων επιλογής οδήγησε πράγματι σε κάποιους στόχους που τέθηκαν και οι οποίοι περιλάμβαναν την εκπομπή ατομικής ακτινοβολίας στο ορατό κομμάτι του φάσματος από τις επιλεγμένες ενώσεις αλλά και σε μοριακές ακτινοβολίες που να καλύπτουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος του ορατού φάσματος.
Ευχαριστίες
Οι ερευνητές θα ήθελαν να ευχαριστήσουν το Ελληνικό Υπουργείο Ανάπτυξης και τη Γενική Γραμματεία Έρευνας και Τεχνολογίας για τη χρηματοδότηση της έρευνας μέσω του προγράμματος ΕΝΤΕΡ καθώς και τον καθηγητή Georges Zissis του Κέντρου Ερευνών Εφαρμογών Πλάσματος και Τεχνολογίας του πανεπιστημίου της Τουλούζης για την συν-επιχορήγηση του έργου.
Το έργο συγχρηματοδοτείται κατά:
Βιογραφικό σημείωμα |
Δρ Σπύρος Κιτσινέλης Διδάκτωρ φυσικοχημείας και φασματοσκοπίας |
 |
| 1995 - 1999 | Μάστερ χημείας με ειδικότητα στη φασματοσκοπία ορατού και υπεριώδους καθώς και πηγές φωτός πλάσματος χαμηλής πιέσεως (Πανεπιστήμιο Σέφφηλντ, Ηνωμένο Βασίλειο). Διπλωματική Μάστερ: “Pulsed Operation Of Low Pressure Gas Discharges”. Βαθμός πτυχίου Second Upper Class Αναλυτικός χημικός στα εργαστήρια της βιομηχανίας ΕΛΑΙΣ (01/07/1997 – 15/09/1997) |
| 1999 - 2002 | Διδακτορικό με ειδικότητα σε πηγές φωτός πλάσματος (Πανεπιστήμιο Σέφφηλντ, Ηνωμένο Βασίλειο) Κατοχύρωση 2 διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας. Διατριβή διδακτορικού: “Optical Emission Spectroscopy of Pulse Operated Low Pressure Gas Discharges” Επιτηρητής εργαστηρίων προπτυχιακών σπουδών (01/10/1999 – 05/12/2002) |
| 2002 – 2003 | Έρευνα και ανάπτυξη, Sheffield University Enterprises Limited / Luminaries (17/02/2003 – 15/08/2003) |
| 2003 - 2005 | Μεταδιδακτορική έρευνα ανάπτυξης πηγών φωτός με μεγάλη ενεργειακή απόδοση και κατάλληλων περιβαλλοντολογικών προδιαγραφών (Πανεπιστήμιο Έχιμε, Ιαπωνία) Κατοχύρωση 1 διπλώματος ευρεσιτεχνίας |
| 2005 - 2006 | Διευθυντής ερευνητικής ομάδας υπεύθυνης για την ανάπτυξη μοριακών πηγών φωτός χαμηλής πιέσεως και πηγών φωτός μεταβλητού χρώματος (Φωτισμός Φίλιπς, Ολλανδία) Κατοχύρωση 4 διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας |
| 2006 – | Μετακαλούμενος ερευνητής, πρόγραμμα ENTER . Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, τμήμα Φυσικής. Έρευνα και ανάπτυξη πηγών φωτός. Σύμβουλος Ακαδημίας Φωτισμού Φίλιπς Ελλάς (03/2006 – 06/2006) Συγγραφέας του βιβλίου Τεχνητές πηγές φωτός, υπό έκδοση από τον εκδοτικό όμιλο ΙΩΝ |
Τομείς έρευνας
Φυσική πλάσματος, ηλεκτρικές εκκενώσεις και πηγές φωτός
Δημοσιεύσεις
Άλλες επαγγελματικές δραστηριότητες
05/12/2003: Προσκεκλημένος ομιλητής με θέμα “Optical Emission Spectroscopy of Low Pressure Gas Discharges” από το Ινστιτούτο Ηλεκτρολόγων και Ηλεκτρονικών Μηχανικών της Ιαπωνίας (IEEJ)
Εξωτερικός αξιολογητής του προγράμματος COST Action 529 “Lighting for the 21st Century”
Αξιολογητής προγραμμάτων για το Ευρωπαϊκό Ερευνητικό Συμβούλιο (European Research Council)
Βραβεία και επιχορηγήσεις
Σύνδεσμοι |
|
||
|
||
|
|
